Editing Openai/694a09a1-2ee8-8005-b24f-92c264e0d988 (section)

=== Assistant: Sige. ===
Sige. Narito ang mas pang-masa, mas diretso, mas madaling maintindihan, pero buo pa rin ang bigat at mensahe:

Ipinapasa / Forwarding:

Isinusulat ko ito hindi lang dahil galit ako, kundi dahil mahal ko ang Pilipinas.

Isa akong Pilipino na naniniwala pa rin na mas may ibubuga ang bansang ito. Pero araw-araw, mas mabigat gumising—dahil ang korapsyon ay natutong magsuot ng barong at ngumiti sa kamera.

Sa taas at sa baba, bulok ang sistema. Hindi lahat—oo, may matitino pa rin—pero aminin natin ang totoo: karamihan sa mga institusyon ay hawak na. Ang mga LGU at mga opisina ng gobyerno, ginawang negosyo ang serbisyo publiko. Ang dapat tumulong sa tao, sila pa ang naniningil.

Ang party-list na dating para sa mahihirap, ngayon puhunan na. Maglabas ng pera, makakuha ng puwesto, at bawiin ang puhunan sa loob ng isang taon. Demokrasya na hulugan. Konsensiya na ibinenta.

Alam natin ang mga pangalan: BIR, BOC, BFP, DPWH, DOH, DSWD—mga ahensiyang dapat magprotekta, magpagaling, at mag-angat ng buhay—pero ngayon, sila pa ang nagpapahirap. Permit dito, requirement doon. Walang katapusan. Pinapagod ka hanggang sa sumuko ka at magbayad para lang matapos.

Ang mga mayor, parang toll gate. Walang bayad, walang galaw. Ginagatasan ang negosyo, pinipiga ang empleyado. Ang permit, hindi na regulasyon—legal na holdap sa gitna ng araw, may resibo pa at may ngiti.

Ang DENR at LLDA, dapat bantay ng kalikasan at kinabukasan, pero madalas bantay-salakay ng kabuhayan. Multa, inspeksiyon, lahat ginagawang panakot. Hindi tinutulungan ang maliliit na negosyo—iniipit.

Tumataas ang buwis, pero ang buhay Pilipino, ganun pa rin. Pang-third world. Saan napupunta ang pera? Hindi sa eskwelahan, hindi sa ospital, hindi sa kalsada. Nagbabayad tayo ng buwis na pang-unang mundo, pero ang balik—pang-ikatlong mundo. Tapos sasabihan tayong magpasalamat.

Pati basura, ginawang racket. May kontrata na sa gobyerno ang waste management, pero naniningil pa rin sa mga tindahan. Dalawang bayad, o ikaw ang may problema sa basura mo. Kalinisan na ginawang hostage.

Kaya nagtatanong ako, mabigat ang dibdib pero may pag-asa pa:
Saan papunta ang isang bansang dating mayaman, pero nilugmok ng kasakiman?
Anong klaseng kinabukasan ang iiwan natin sa mga anak natin—papel, multa, at katahimikan?

May media na nagbubulag-bulagan. May nagbibingi-bingihan. Marami ang tahimik. At ang katahimikang iyon ang pinakamalaking pagtataksil.

Hindi ito panawagan ng galit.
Panawagan ito ng paggising.
Ng pagsasalita.
Ng pagbabahagi.

Dahil ang tunay na pagmamahal sa bayan ay hindi bulag—ito ay matapang.

Hindi slogan ang magliligtas sa Pilipinas.
Kundi mga Pilipinong ayaw nang tumingin sa kabilang direksiyon.

Gawin natin ang kaya natin. Ibahagi ito. Ipaglaban ang susunod na henerasyon.
#filipinoisitworthdyingfor?

Kung gusto mo, puwede ko pang:
* gawing mas maiksi para viral sa Facebook
* gawing mas palaban o mas emosyonal
* ayusin bilang spoken word / talumpati

Sabihin mo lang.